اخبار:
صفحه اینستاگرام قبلی ما توسط کمپانی دیور ریپورت گردید. (@sunglass_wholesale)
بخش حراج بازار فروشگاه را از دست ندهید!
جهت ورود به حراج بازار، در منوی اصلی وارد مسیر زیر شوید:
فروشگاه > حراج بازار
Ray.Ban
بدون شک همه نام برند ریبن (RayBan) را شنیده اند. ریبن به عنوان یک مارک معتبر قدمت زیادی دارد. عینک های ریبن هنرمندانه، مد روز و کاربردی هستند. ری بن در آستانه 80 سالگی است و در طول عمر پربار خود مدام پوست انداخته و از یک کالای عامه پسند، نماد جدایی ناپذیر فرهنگ عامه شده است. عینک های این برند برای هر موقعیتی به اندازه کافی محکمند چه وقتی که به کوهنوردی می روید و چه زمانی که در خیابان قدم می زنید. امروزه تعداد کمی از برند های عینک آفتابی وجود دارد که مانند ریبن از چنین جایگاهی در فرهنگ و تاریخ آمریکا بر خوردار باشد. در نسل گذشته همه افراد مشهور، از رئیس جمهور تا ستارگان سینما، ستارگان موسیقی راک و هنرمندان و طراحان مد، همگی حداقل یک عینک از مارک ری بن داشته و یا حداقل خواستن که داشته باشند. این موضوع همچنان در ستارگان هالیودی نسل جدید نیز بسیار به چشم می خورد.
سال 1929 حد فاصل دو جنگ بزرگ جهانی ژنرال جان مک ردی از خلبانان باسابقه و فرماندهان نیروی هوایی ارتش ایالات متحده آمریکا، در بازگشت از عملیاتی خارج از خاک آمریکا یکراست به وچستر نیویورک سراغ جان مکوب باش و هنری لامب مدیران کمپانی "باش اند لامب" (یکی از بزرگ‌ترین مراکز تولید محصولات مرتبط با چشم در جهان) رفت تا راه حلی برای جلوگیری از آسیب چشم خود و خلبانانش در مواجه با انواع و اقسام اشعه‌هایی که در حین پرواز با آن مواجه می‌شدند، بیابد. طراحان و متخصصان مجموعه «باش اند لامب» عینکی با شیشه معدنی رفلکس سبز رنگ با قاب استیل (فولاد زد زنگ) با روکش طلا را طراحی کردند که برای محافظت از چشمان ژنرال مک ردی و هم قطارانش مانع عبور اشعه مادون قرمز و ماورای بنفش می‌شد. این محصول به تصویب نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به‌عنوان یک وسیله ضروری برای خلبانان رسید و در سال 1937 ذیل برند "ریبن اوینیتور" یا عینک "ریبن خلبانی" رونمایی شد.
حد فاصل مصوبه ارتش آمریکا پیرامون استفاده از عینک «ریبن خلبانی»، یکی از ملزومات نیروهای نظامی (علی‌الخصوص نیروی هوایی) تا تبدیل این محصول در غایت یک نماد فرهنگ عامه، یک اتفاق وجود دارد که شاید بتوان آن را در زمره یکی از مهم‌ترین فرازها پیرامون اتفاقات برند "ریبن" دانست.
در کوران جنگ جهانی دوم ژنرال مک آرتور که یکی از جنجالی‌ترین و کاریزماتیک‌ترین کاراکترها در طول تاریخ ارتش آمریکاست، در حالی که یک عینک "ریبن خلبانی" بر چشم داشت در مجمع‌الجزایر فیلیپین ناگزیر به فرود اضطراری شد و از اقبال خوش مدیران کمپانی "ریبن"، این فرود توسط لنز عکاسان پاپاراتزی‌های همیشه حاضر در صحنه شکار شد و تنها طی چند روز صفحه اصلی تمام روزنامه‌های دنیا را فتح کرد و عالم‌گیر شد، البته نه به خاطر پرواز و فرود دلیرانه‌‌اش، بلکه بیشتر به واسطه عینک آفتابیِ جذابی که بر چشمانش بود.
در سال ۱۹۳۷ اولین عینک آفتابی ریبن توسط بوش ان لامب طراحی شد. این عینک های آفتابی در ابتدا مختص ارتش آمریکا تولید شد. لنزهای سبز رنگ این عینک ها مانع از نفوذ اشعه های فرابنفش و فروسرخ به داخل چشم می شد. قاب فلزی و روکش طلای آن نیز بسیار سبک بود، به همین دلیل برای خلبان ها بسیار مناسب طراحی شده بود.
سال 1952 کمپانی "ریبن" با یک اقدام جسورانه تغیری عمده‌ای در متریال تنها لاین عینک خود (ریبن خلبانی) ایجاد کرد و با استفاده از پلاستیک فشرده به جای فولاد ضد‌زنگ، انقلابی در طراحی عینک پدید آورد و لاین جدید خود را با نام "ویفرر" به بازار عرضه کرد. مخاطبِ این محصول ارزان قیمت، سبک وزن و کاربردی قرار بود نوجوانان، جوانان و قشر متوسط جامعه باشند، شاید آخرین فکری که از ذهن طراحان شرکت «ریبن» در خلق ویفر می‌گذشت این بود که سوپراستارهایی همچون باب دیلن، مرلین مونرو و ادری هیپبرن در کنار جوانان عاصی دهه 50 و 60 میلادی این عینک را برای تکمیل استایل خود انتخاب کنند. اما ماجرا به اینجا ختم نشد. ویفر پلاستیکی و ارزان قیمت این بار، روی صورت رئیس جمهور جوان و محبوب آن سال‌ها جان اف کندی نشست که مرگ ملودرامش وسط خیابان‌های دالاس (شمایل مردی که خون مغزش روی کت و دامن شنل ژاکلین همسرش دلمه زد) او را در زمره ضد قهرمانان پر‌شمار دهه 60 میلادی جای داد.
سال 1952 کمپانی «ریبن» با یک اقدام جسورانه تغیری عمده‌ای در متریال تنها لاین عینک خود (ریبن خلبانی) ایجاد کرد و با استفاده از پلاستیک فشرده به جای فولاد ضد‌زنگ، انقلابی در طراحی عینک پدید آورد و لاین جدید خود را با نام "ویفرر" به بازار عرضه کرد. مخاطبِ این محصول ارزان قیمت، سبک وزن و کاربردی قرار بود نوجوانان، جوانان و قشر متوسط جامعه باشند، شاید آخرین فکری که از ذهن طراحان شرکت «ریبن» در خلق ویفر می‌گذشت این بود که سوپراستارهایی همچون باب دیلن، مرلین مونرو و ادری هیپبرن در کنار جوانان عاصی دهه 50 و 60 میلادی این عینک را برای تکمیل استایل خود انتخاب کنند. اما ماجرا به اینجا ختم نشد. ویفر پلاستیکی و ارزان قیمت این بار، روی صورت رئیس جمهور جوان و محبوب آن سال‌ها جان اف کندی نشست که مرگ ملودرامش وسط خیابان‌های دالاس (شمایل مردی که خون مغزش روی کت و دامن شنل ژاکلین همسرش دلمه زد) او را در زمره ضد قهرمانان پر‌شمار دهه 60 میلادی جای داد.
سال 1960 محصول دیگری از مجموعه "ریبن" به بازار آمد. گویا طراحان این کمپانی فوت و فن کیمیاگری را از بر بودند و دست به هر چه می‌زدند طلا می‌شد. این بار پس از ابر‌ستاره‌های دهه 50 میلادی و رئیس جمهور نوردی، قرعه به نام راک‌استارها و ستارگان دنیای موسیقی در‌آمد. عینک گرد "ریبن" که با نام تجاری «روند متال» به بازار آمد، به سرعت توانست، نظر ستارگان موسیقی را به خود جلب کند و این فرم گرد به طرز غریبی روی صورت جان لنون خواننده، نوازنده و ترانه‌سرای افسانه‌ای گروه "بیتلز" نشست و جزئی از استایل این ابرستاره موسیقی شد، تا جایی که بسیاری از مشتریان عینک‌های کمپانی "ریبن" نام این مدل را "جان لنونی" خطاب می‌کردند. این استایل برای ستارگان موسیقی به سرعت همه‌گیر شد و به همه سبک‌ها رخنه کرد و راهش را در دهه‌های بعد (80 و 90 میلادی) نیز ادامه داد. اسلش گیتاریست افسانه‌ای گروه "گانز اند روزس"، برادران گالاگر از گروه پرطرفدار "اوآسیس" و سر التون جان جز برجسته‌ترین اهالی موسیقی بودند که در کنار خیل عظیم نوجوانان و جوانان عینک "ریبن" با قاب گرد را برای تکمیل استایل خود برگزیدند. برخی با اینکار سعی در زنده نگه داشتن یاد جان لنون مرد آرام و صلح‌طلبی را داشتند که او هم همچون کندی در آغوش همسرش، با شلیک گلوله جان داد.
در سال ۱۹۸۲ عینک ریبن در فیلم The Blues Brothers بر روی چشمان ۲ هنرپیشه مشهور بسیار خوب درخشید اما همچنان فروش آن فقط ۱۸۰۰۰ تا در سال بود و تغییر زیادی از سال ۱۹۸۰ نکرده بود.
اما در همین سال ری بن قراردادی ۵۰۰۰۰ دلاری را امضا کرد که طبق آن این عینک در تمام فیلم ها وبرنامه های تلوزیونی اجازه استفاده و نمایش داشته باشد. بین سالهای ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ عینک های ریبن در بیش از ۶۰ فیلم و برنامه تلوزیونی به نمایش در آمد. در سال ۱۹۸۳ برای اولین بار عینک های ویفرر در فیلم Risky Business بر روی چشمان تام کروز به نمایش گذاشته شد .
در تمامی سالهای دهه 80 و 90 میلادی شرکت "ریبن" به عنوان مهم‌ترین و جریان‌سازترین برند در زمینه تولید عینک در سراسر جهان شناخته می‌شد و کانسپت اصلی طراحی این مجموعه حول محور کلید واژگان کاربردی بودن، ساده بودن، ارزان بودن، در دسترس بودن و این قبیل مفاهیم می‌چرخید؛ محصولی موفق، که به‌عنوان نمادی از فرهنگ عامه و استایل خیابانی در آمریکا و دیگر کشورهای جهان جایگاه خود را تثبیت کرد. "ریبن" در طی تمام این سال‌ها لاین‌های جدید خود از جمله "کلاب مستر"، عینک‌های شیشه رنگی و فرم‌های پلاستیکی طرح‌دار و محصولات خاص سفارشی را تولید و عرضه کرد.
برای اولین بار عینک های ویفرر در فیلم Risky Business بر روی چشمان تام کروز به نمایش گذاشته شد اما بازار آن زیاد خوب نبود و ریبن به سختی توانست ویفرر را در بازار نگه دارد.
پس از مدتی این مدل عینک ها هم جای خود را میان افراد مشهور باز کرد و هر ستاره ای را میتوانستیم با این عینک ها ببینیم از جمله مدونا مایکل جکسون الویس و …
در دهه ۱۹۹۰ باز هم ری بن دچار رکود شد. در این زمان شرکت های جدیدی مانند اوکلی و ووگ راه اندازی شد و صدمه زیادی به ریبن زد در سال ۱۹۹۹ شرکت ریبن به قیمت ۶۴۰ میلیون دلار به کشور ایتالیا فروخته شد. و پس از آن سعی کرد با تغییر در ظاهر عینک ها و همچنین قاب و فریم آنها تحولی در تولیدات خود ایجاد کند. در سال ۲۰۰۷ پا را فراتر گذاشت و از چهار چوب رنگ های سنتی مخصوص نیروی هوایی خارج شده و رنگ های شادی مانند: قرمز، آبی، زرد و … را به بازار عرضه کرد.
بعد از یک وقفه ۱۰ ساله ریبن مجددا زنده شد و بعد از مدت کوتاهی هر برنامه تلوزیونی و یا مجله ای رو که باز میکردین می تونستید این مدل از عینکها را بر روی صورت افراد مشهور و غیر مشهور ببینید.
در سال 1999 کمپانی "لاگساتیکا" ایتالیا با رقم سرسام آور 640 میلیون دلار مالکیت کمپانی "ریبن" را از آن خود کرد و در ادامه این روند تقریبا تمامی کمپانی‌های تولید عینک را به مالکیت خود درآورد و در یک سیاست هدفمند و منسجم نبض بازار جهانی عینک را در اختیار خود گرفت. نمود بارز این حضور قدرتمند در بازار عینک توسط کمپانی جاه‌طلب "لاگساتیکا"، قیمت‌گذاری‌های جدید بود که به ناگاه عینک‌های 10 دلاری را تا 90 دلار قیمت‌گذاری کرد و از آنجایی که هیچ آلترناتیوی برایش در بازار وجود نداشت توانست این اصل را جا بیندازد که عینک آفتابی محصولی لوکس است. از یک جهت این سیاست‌گذاری به دور از ماهیت خیابانی و کاربردی کمپانی "ریبن" بود و از سوی دیگر ماهیتی دوگانه به عینک‌های "ریبن" می‌داد، کالایی لوکس با اصل و نصبی خیابانی و عامه، بلایی که شاید به سری کتانی‌های آدیداس و کانورس و شلوار جین‌های لیوایز هم به نوعی آمد. به هر روی امروز "ریبن" نماد اصالت عینک آفتابی است، محصولی با ساختاری ساده در ظاهر و هویتی چند‌لایه، که با تعبیری رمانتیک، تواَمان دل از چپ و راست جامعه برد (نمونه‌اش جان لنون و ژنرال مک‌آرتور) وجزئی از فرهنگ خیابانی قشر متوسط و زیر متوسط شد و در عین حال یک کالای لوکس بر روی چشمان ستارگان میلیون دلاری.
